8 things I love about blogging d2

Noong October 3 ay 8^th year anniversary ng blog na ito.   Ang site na nakasama ko sa aking journey mula sa malokong babae, nagseryoso sa trabaho,  kumawala sa ordinaryong estado, nangarap magnegosyo  at ngayon umaasa pa  ng maraming pagbabago.  Maraming salamat sa lahat ng readers, likers, followers, at padaan-daan dito. Paalam? Chuz! Wait share ko lang kung ang love ko sa hoshi sr blog ko.

Kwentot Paniniwala ni Hitokirihoshi to the 8th power

Obviously   I learn how to blog – kung ‘di ko sinimulan, nagpaturo at  pinag-aralan eddie wala akong online presence at  blogging career.  By the way, dito ko rin unang ginamit ang pseudonym ko  Hitokirihoshi.  Katawa lang na minsan, labo-labo ang nickname ng iba sa pseudonym ko na madals Hoshi at minsan ay hito. Puwede bang minsan naman ay Kirihosh? hoho!

I Feel more creative.   It’s a secret, but there were posts here na nagawa kong i-divert yung anxiety, frustrations, at problems ko into something I like.  Dito ko nailalabas yung tunay kong saloobin in the form of monologue, poem, lyrics or simple post. Check Pupu Series  (nag-start ito dahil  sa lokohan at sa lagi kong masakit na tyan)  at cars and laptops in a sentence (pangarap ko kasi na magkakotse at laptop).  Natawa rin ako na nabasa ng dati naming manager yung tag/ challenge post  nakabuo ako ng kwento na pagka-adult love story,J

I learn  to open up… kahit hindi ako nagpo-post ng sarili kong picture dito, I guess 80% ng pagkatao ko ay naibuhos ko na rito.  I understand if people think something different about me, but I don’t pretend and I just don’t say what I don’t want to say. I am not fond of eyeballs or attending events, pero for the first time in 2010 nagpakita na ako sa blogging community. It’s nice to see  in persons yung mga dati ko lang ka –tsika virtually like yung mga una kong nakita na sina Otep,  Katrina Danieles, Salbe Mogul, at Jason de  Guzman. Tas Masaya rin akong makita sina Duking, Axl Guinto, Mark Madrona at iba pa.  May ilan na rin akong laging kausap…  iba lang tuwa ko nung nakita ko in person si Aldous Sayno. Idol!

I can help  pala kahit papaano.  My two top posts dito ay may kinalaman sa love and weight.  Sarap lang na maging venue ang blog na ito to know people’s sentiment and get the message they need.  Interestingly, nakakatanggap din ako ng thank you message pagdating sa school  assignment at ibang klaseng compliment- sarappp sa puso!  Siempre dagdag na rin d’yan yung makapagbigay ka ng information and entertainment

I become competitive pa.  Well ambisyosa ata talaga ako, pero it doesn’t mean agad na go-getter ako kasi shy-type at passive din ako.  There were times na trip ko na mag-top post, most read, makatanggap ng maraming hits pero nag-level ako nung naisip ko na why not sumali sa blog contest. Unfortunately, mas nanalo ako kapag sa hoshilandia.com ako nagpo-post ( weird, but true).

I create an outlet for my excess baggage – May time na gusto mo lang sabihin directly yung mga tsika mo sa buhay, ‘Mema’ sabi or post.  Pero lagi kong sinasabi na therapy IMHO ang  freestyle writing (gaya ng pagda-diary) sa anger management, goal setting , stress at burn out.  May days na sawa ka sa routine ng buhay mo na hindi mo naman kailangan mag-quit o gumawa ng revolutionary act, kundi maghanap lang muna ng diversion.

I create an outlet  for kuning explorations – Alam mo yung term na magnify?  Minsan kasi you have ideas, gusto mo gawin pero hindi mo magawa kasi walang nagpu-push. Subukan mong i-post sa blog mo at kapag may positive reaction- at baka i-pursue agad.    Halimbawa n’yan ay yung simpleng pag-aalangan na kung pupunta sa isang blog event, eh mapapa-comment yung mga fellow bloggers na kakilala mo with their reasons. Pupunta ka o hindi?

I’m not alone – O sige nandyan kayo, nandito ako.  Nasa labas ang iba at ako naman ay nandito sa loob ng apat na sulok ng kuwarto at kinakalikot ang computer.  Pero solo man ako  saan mang panig man ako sa mundo ay hindi ibig sabihin nun ay lonely ako lalo na kapag may mga active kang ka-blog na masipag mag-comment. Actually miss ko na ata days na yun.

Maraming-maraming salamat sa lahat  ng sumasama-sama sa akin sa journey ko lalo na kina Raft3r, Doon Po Sa Amin, Len Armea, Cristal Maramag, Jennifer Sy, Jovelyn Calingo, Lambing,Sheryl Garafil- Raymundo at kahit na sa paminsan-minsang nagbabasa ng mga kwento’t paniniwala namin.

Note: sinulat ko ito sa mismong araw ng blog anniversary ko, di ko lang ma-post.  ayaw sa desktop pero ok sa laptop.  pabebe rin. hahaha. Mabuhay !