Kababasa ko lang ng book ni Chinkee Tan ang Always Chink +: How to inspire Yourself to inspire others. Kasama sa aking pagmumuni-muni (reflection) ay ang alala-ala ng aking perdible, sentimiento sa paksang utang, ang pay it forward ( pagpapasa ng kabutihan) at halaga nito sa iyong financial peace or money management.
Life is not measured by how much money you have, but how much money you wholeheartedly give away.
-Chinkee Tan
Small thing + simple gesture = Perdible
Ito ang quote na iniwan ni Chinkee sa day 9 ng libro. Naisip ko rito ay ang Alamat ng Perdible na aking kinatha noon. Base ito sa aking personal na karanasan noong nagtatrabaho pa ako sa Ortigas. Dahil sa kabutihan na aking natanggap sa isang simple pero teribleng pagkakataon naisip ko na palaging magdala ng perdible. Para sa iba pang nangangailangan, nais ko itong ipagpatuloy pero sa sabihin na natin na sa 50 katao na nakahingi sa akin ng perdible ay isa o dalawang tao lamang ang nagsauli sa akin ng perdible. At take note, ang isa roon ay isang manager na walang connect sa akin maliban sa iisang company kami ng pinapasukan.
Bagaman hindi ko naman dapat asahan na ibabalik sa akin ang perdible, maliit na bagay lang naman iyon di ba? Subalit malaki rin sana ang pakinabang noon para makatulong pa sa iba. Malay natin na isang perdible may 5 o 20 katao nakinabang dahil sa pagbabalik nila ng safety pin. Paano pa kaya kung sa bawat isang hingi ay binibigyan ako ng 5 kapalit na perdible. Magagamit sana ito ng mga nahubaran sa daan, nasisilipan, mag-aayos ng damit o magkakabit ng ribbon sa damit.
Minsan pa nga kung ako na may kailangan ng safety pin ako pa ang walang magamit at napapabili. Pero hindi iyon, ang punto rito ay hindi ang laki, dami o halaga ng safety pin kundi ang kabutihan ng hatid nito. Kung sana lang ay maipagpapatuloy pa ito kung may kumukuha at nagbabalik o nagpapalit.
Utang is not about money, but honor and trust
Isyu sa akin nitong nakalipas na 2 buwan ang paksang utang dahil sa personal at pananalaping kadahilanan, gaya nang may mga kaibigan akong nawalan ako ng amor ( pinatawad ko naman) dahil sa hindi marunong magbayad ng utang. Hindi ko na masyado i-elaborate pero ito ang katagang sinabi ko sa kaanak ko na nagsulsol sa akin na mag-loan with interest.
Bakit naman ako uutang na may interes eh ako nga nagpapautang ng walang interes?
Nakaka-frustrate para sa nagpapahiram na ‘yong perang pinaghirapan n’ya na kay dali n’yang ipinautang sa kaibigan/kaanak/ kakilala/ estranghero ay kay tagal-tagal o ayaw pang bayaran. Sa akin kahit assurance lang muna na kailan yung tentative o matatagalan basta magbigay ng date at sana tuparin ito. Ang masaklap nga lang na madalas na nararanasan ko ay kapag kailangan mo ng pera parang ikaw pa ang nangungutang sa kanila.
Alam mo ang pagpapautang at pangungutang ay may kinalaman sa money management, relationship at well-being ng isang isang tao. Kung may nagpapautang may nabibiyaan na matupad ang kanyang kahilingan at kapag may nagbabayad ay tuloy-tuloy ang ikot ng pera. Kalakip nito ang mga magagandang katagang ‘palabra de honor,’ tiwala, at reputasyon. In fact, ganito rin naman ang usapan sa larangan pagbabangko at ekonomiya. maganda ang takbo ng ekonomiya kung iikot ang pera. Hindi ibinubulsa, kinamkamkam at alipin ng pera.
I
sa sa natutuhan ko ay Jayson Lo (thru Steps to Financial Peace conference) ay ang pagpapautang ng kung ano lamang ang kaya mong ibigay. Sinusunod ko ito sa lahat ng pagkakataon, pero hindi talaga maiiwasan yung mga taong “magaling lang umutang. “
Sa huli tama ang sinabi ni Chinkee pagdating sa pera…
God intended money to serve men, not to be served. It is meant to meet our needs. It is meant to be enjoyed. It is meant to be shared.
By the way, nakuha ko iyong book kasama sa Money Kit ni Chinkee. It’s a good investment for the entire family.
Pambura't Lapis ni Ate Jevs! 