Sa kabila ng lahat…a Hoshi’s monologue (season 2)

I

Ibang-iba ang mundo ng kolehiyo sa high school

Susukatin kung hanggang saan ang katatagan mo

…Sa mga professor na makunat sa grade

Sa mga gastusan sa iba’t ibang project

At sa mga kaklaseng sari-sari ang trip

II

Alam mo bang umabot sa nalulusaw ako sa upuan

Kapag recitation, kapag mababa ang quiz,

Kapag present si terrorista at  may payabangan

May iba kasi na over sa pagiging conscious…

Sa regulations, grades, fashions at latest trends

III

Marunong akong makisama pero hindi ang makisakay

Mahirap makipagsabayan kung ‘di mo kaya eh

At lalong-lalo na kung hindi mo talaga gusto ‘di ba?!

May time na-frustrate ako, “ganito ba talaga?

Parang matira ang matibay at wala kang karamay

IV

Buti na lang pinagtagpo tayo ng kapalaran

Pinagtabi ng upuan, Ay! ‘di pala medyo lang

Nagkaroon ng malalim ng pag-uusap tungkol sa

Anime, at ‘yon bongga na lagi ang aking aura

V

Maliban sa pag-attend natin sa mga conventions (anime)

Pagsasaw sa suka ng hotdogs sa Recto,

Pagkukulitan sa hallway, pedestrian lanes,

Pagpapanggap na nag-aaral sa library

O pagpapasahan ng t.l.c. letters at art works

VI

Masaya ako na maging kaibigan ka sa hirap at ginhawa

Sa kakengkoyan at kadramahan, sa gitna ng mamihan

At gotohan, hindi ng samalamig at pagpatay ng lamok.

Hindi ko makakalimutan na sa kabila ng agwat ng distance,

Time zone at height… friends for life si Cha-cha at Sakura

I thank you bow!

This monologue is brought to you by: Hoshi na bumabati ng

Happy Birthday kay Jennifer Syngkit!