-bakit ba napakatagal maghintay pero napakadaling umayaw?
-may nagsabi na kapag matanda na ang dapat ay i-enjoy na lang ang life niya. eh paano naman yung batang hindi o hindi pa ma-enjoy ang life?
-minsan kahit kilala mo na yung tao ng matagal pero ilang buwan pa lang kayo hindi nagkikita e parang iba na siya sa paningin mo. malaki talaga ang nagagawa ng time and space/ distance ano?
-hangad ko lang ay buong pamilya – coco martin (kung tay’oy magkakalayo)
-may pagkakaiba yung nag-iisa ka at wala kang kasama doon sa nag-iisa ka na marami kang kasama na hindi mo mga kilala.
-napakasarap magplano pero napakahirap gumawa ng aksyon.
-madalas kahit alam mo na ang sagot, gusto mo pang idikdik sa iyo ng iba yun.
-at panghuli, bakit yung iba de tabo pero nakakapagbuhos naman pero yung mga pam-flush di pa magawang mag-shoot ng tama. bow!
hahaha natawa ko don sa kay coco! napanood ko din yun… mayGod ang tagal niya mamatay don may sa pusa? hihihi! di ko nagustuhan yung ending non.
at yang time & space na yan… sobrang malaki talaga nagagawa nyan… jan sinusubok ang tiwala at tiyaga… at minsan yan ang basehan kung para talaga kayo sa isa’t isa…
and i agree mahirap mag-isa lalo na kung pakiramdam mong lumalayo sila…
hehehe, actually yung part na lang yun ang naabutan ko. at kung ako si gerald, basooka na gagamitin ko sa kanya ng magtigil na siya. hindi ako nanonood noon e nabalitaan ko lang inilibing ng buhay si Kris. hehehe
tama ka dyan lalo na sa love and relationship. pero naisip ko ito habang pinagmamasdan yung photos ng ate ko na nasa Dubai. parang naisip ko, ate ko pa ba ito. hehehe!
oo ang feeling mo ay weird ka sa kanila.
dito ate mo sa dubai?
yes. dalawang ate ko actually. yung isa yung buong pamilya niya nandyan na.
“-at panghuli, bakit yung iba de tabo pero nakakapagbuhos naman pero yung mga pam-flush di pa magawang mag-shoot ng tama. bow!” –sabi ni Hoshi.
Sabi ko naman: Tingnan mo, baka naka-95° angle yung kanila.
(I mean yung kanilang mata, kaya di maka-shoot)
Musta na, Fren?
okay naman ako, nanalangin lang para sa maraming bagay.
hindi rin e, wala sa mata yan. nasa courtesy yan. hindi man ma-shoot eh sana ipina-flush pa rin. minsan babae pa talaga ang gumagawa niyan. naku naman!
Sinabi mo!
There are times that I need to entertain. Sorry to say but because of impropriety or the lack of it, pinipili ko yung mga kapwa Pinoy to mix with my colleagues.
Ang di ko maintidihan is their (Pinoy’s) refusal to understand the meaning of “going for a second” in a buffet. Pupunuin ang plate tapos itatapon ang kalahati.
The purpose of a going-for-a-second is to gracefuly try if you can stomach the food your host has prepared for you. If you like it, you can go for a second even 100 times, but never leave half of the contents of your plate go to waste.
Sori for becoming too wordy hehehe. Interesting kasi mga topics na binibigay mo.
On the pee, hayna, may mga Pinoy pa rin dito na umii-ihi sa pader, lalo na pag lasing. And they call me a snob pag pinagsasabihan ko sila!
Susme!
yeah i agree with you. ramdam ko yung gayang pagkainis kasi nanay ko mahilig maghanda noon. asar na asar ako na pagsisilbihan mo na lahat eh kung makapagtapon-tapon e ganun-ganon na lang.
mas marami pa ata nakakain yung aso namin sa mga pagkain na tinitira nila kaysa sa amin. bwiset! kaya kami apat na aso e bukod sa pusa. wahahaha
ah yang mga umiihi na yan dapat pagpuputulan na. wahahaha
OO nga pala, bakit iba na naman ang mukha ng Hoshilandia?
iba-iba para hindi nakakasawa sa paningin ko hahahah.
saka ayoko ng maganda nga, dami namang kamukha.
di bale na pangt pero makikilang sa iyo.
oha-oha!
I liked the one in full screen page.
Right. Unique! 🙂
Pero teka, baka rason mo lang yan dahil nasira mo na naman.
Aminin hehehehe!
hindi ano. saka hindi ito masisira. wordpress ang nagma-manage e. yung sa isa ako. kaya nagkakagulo. wahahaha
Bakit ang dami mong tanong? Hehe.
kasi ang daming naghahanap ng sagot. wahahaha
ingats ate.
kalma lng.
😉
hindi wag mo ako pigilan.
joke! hahaaha
kalmado naman ako. sobra na nga ata eh. hehehe
balik ako. paiwan muna ng marka . 🙂
sure-sure! balik ka at welcome nga pala sa Hoshilandia SR.
komentan mo po ulit to . para makabalik ako . d kasi ako msyado nakapagbasa e . hehe
ah ganun ba. ok lang po.
mabuhay!
sinabi mo pa! =) totoo yang sa distance at time..minsan kasi kapag nakikipag-usap ako sa mga kaibigan ko nung higschool, parang andaming nangyari sa kanila at sa akin na wala yung isa’t-isa.. andaming nagbago, pagkatapos naisip ko, “kami pa ba yung kung sino kami dati?”. hahah.
oo tumpak ka dyan ng bonggang-bongga. big sabihin individually ay nagmama-ture tayo or may changes tayong pinagdadaanan na tayo lang at wala sila.
hayyyy pero ang masaya ay magkakaibigan pa rin kayo. di ba?!
mabuhay katrinadanieles and welcome sa hoshilanhdia SR.!
ang masayang katotohanang magkaibigan pa rin kayo kahit na marami na ang nagbago..=D
salamat sa pag-welcome! nakakaaliw dito. =)
salamat naman at naaliw ka!
thanks sa pagbisit at nawa’y magpabalik-balik ka.
mabuhay!
Wow, compatible pala kami ni Coco Martin pareho kami ng hangad sa buhay. nyahahaha
alam mo gutom lang yan e.
at ang bagay sa iyo mang tomas! wahahaha
magandang araw hoshi! =) nagpaparamdam lang. heheh
wahhhh ito ang klase ng paramdam na hini ko katatakutan. ikinakatuwa ko kasi.
salamat and mabuhay!
minsan kahit kilala mo na yung tao ng matagal pero ilang buwan pa lang kayo hindi nagkikita e parang iba na siya sa paningin mo. malaki talaga ang nagagawa ng time and space/ distance ano? –> KOREK!!
hahahah damang-dama mo ba yan?